Voor het examen aan de opleiding bij de School voor Fotografie in Utrecht moest ik een serie maken met thema ”mijn…” – zelf aan te vullen. Ik heb ervoor gekozen om dit te doen over mijn familie.
In maart 2021 is mijn neefje Mees Berkhuysen van 16 jaar overleden, dit heeft mijn familie hard geraakt en als een soort ode aan de familie en ter herinnering aan Mees maakte ik deze serie. Iedereen in de familie fotografeer ik in hun dagelijks leven, met Mees op de achtergrond. Ook ga ik met ze in gesprek over de impact van het overlijden van Mees.
“Ik ben er elke dag mee bezig. Ik heb een heel weids uitzicht waardoor ik ga nadenken over het universum, ik geloof dat Mees’ ziel nog ergens is.”
Mieke
“We kunnen nog niet bevatten dat Mees er niet meer is, we missen het meemaken van zijn ontwikkelingen. We vinden het mooi dat de familieband nu nauwer is.”
Johan & Evelien
“Het verwerken is een heel intern proces, de muziek luisteren die ik koppel aan Mees helpt daar erg bij. Voor Daniëlle is het fijn dat ze nu nog meer betrokken is bij de familie.”
Bart & Daniëlle
“Na het overlijden van Mees zijn we meer stil gaan staan bij het leven, en hebben we besloten onze droom na te jagen en de boot te kopen. Waarom zou je daar eigenlijk nog langer mee wachten?”
Marike & Gerrit
“Het besef dat Mees er niet meer is moet nog komen. Ik droomde laatst over Mees, als 12 jarig jochie vrolijk dansend. Ik pakte zijn gezicht tussen mijn handen en zei: Och Mees, je bent er gewoon nog!”
Carlijn
“Soms ben ik er ineens van bewust dat Mees er niet meer is, en dat voelt verdrietig. In mijn dagelijks leven met alle activiteiten die ik onderneem, put ik kracht uit de herinnering aan Mees.”
Bente
“Als ik iets moois aanschouw in de natuur denk ik weleens aan Mees, ik voel dat er dan nog een verbintenis is.”
Alies
“We slapen sinds Mees’ overlijden met z’n drieën in de woonkamer. Tijdens ons avondritueel zeggen we welterusten tegen Mees, en blaast Lente een kaarsje voor hem uit.”
Dutch
English